Beklimming van de berg Ararat; feiten en cijfers

Ruim 2 maand na mijn beklimming van de berg Ararat heb ik eindelijk tijd om alle feiten eens op een rijtje te zetten. In deze post beperk ik me alleen tot feiten die vanuit training- en voedingsoogpunt interessant zijn. Dit zijn de links naar mijn toegepaste training en voeding. Ik ben 6 maand voor de beklimming met specifieke training begonnen.

Dag 0

29 mei 2011 Inchecken hotel in plaatsje Dogubayazit op 30 km van de Iraanse grens en 2000m hoogte.

Rusthartslag 63 spm.

Dag1

30 mei Met busje naar de voet van de berg gebracht op 2170m.

Eerste trip in rustig tempo lopen naar basecamp op 3176m. Gemiddelde hartslag rond 130 spm bij toename helling naar 140 en bij echt stijl naar 150. Dan stilstaan tot hartslag weer onder 140 zakt.

Totaal ongeveer 4 uur gelopen/geklommen.

Dag 2

Acclimatisation hike van basecamp naar 4000m. Tocht is bedoeld om te wennen aan hoogte en laatste materiaal test. Temperatuur bij vertrek rond 20 graden. Diepe, zware papsneeuw, pas boven de 3700m gaat het vriezen en wordt ondergrond steviger.

We lopen in treintje met 10 man en 2 gidsen in ongeveer 4 uur naar het keerpunt op 4000m. Ik kan het tempo van groep goed volgen met hartslag van maximaal 135. Bij opvoeren tempo of steile stukken gaat hartslag over 140 spm. Uiteindelijk lijkt mijn omslagpunt tussen aeroob en anaeroob op 142 spm te liggen. In 1,5 uur terug gelopen en gegleden naar basecamp.

Daar voel ik me vrij snel hersteld en rusthartslag tussen 70-75 slagen pm. ’s Avonds in de tent zakt hartslag naar 63. Had ik niet verwacht op deze grote hoogte.

Dag 3

Naar de top. Niet geslapen alleen tussen 20.00-24.00 uur in de tent liggen rusten. Hoofdpijn, 100mg Aspirine geslikt. “Ontbijt” met gebakken eieren en rauwkostgroenten en wat brood. Ik eet met opzet weinig. Ik geloof niet in “koolhydraten stapelen” en wil bewijzen dat het anders kan.

Om 01.06 uur vertrokken. Temperatuur naar schatting min 5-10 graden.

Voeding die ik meenam: 0,5 l thermoskan thee, 2,5 l water in camelbag, flesje water 0,5 liter, lunchpakket van de kok, 10 mueslirepen, 2 doosjes met gemengde gezouten noten. Tablet magnesium en 100 mg Aspirine. Na 2 uur moet een van de groep opgeven en gaat met gids Arno terug, oorzaak buikloop.

Traject tussen 3100 en 4000m in 3u 40 min afgelegd. Daarna stijgijzers onder gebonden. Ik dump de thermoskan, 1 liter water en het lunchpakket dat vooral uit slechte koolhydraten bestaat om gewicht te besparen. Het wordt ook al licht en de koplampen kunnen uit.

Ondergrond hard en verijsd. Dat loopt makkelijk, maar boven de 4000m wordt het steeds steiler en lopen we traversen. Ik neem nog een keer Aspirine, daarna geen hoofdpijn meer gehad. Ik lijk geen last van hoogteziekte te krijgen.

Daarna zoeken naar juiste tempo. Er zijn 5 snellere klimmers en 3 achterblijvers vanaf 4400m. Ik zit er tussen in en kom daardoor alleen te lopen. Ik tel mijn stappen: 30 stappen en dan even stoppen om de hartslag weer te laten zakken is het optimale ritme. Loop het lekkerst tussen 120-130 spm. Bij 140 en hoger ga ik stil staan. Ik voel me conditioneel goed. Ik eet af en toe een paar nootjes en neem een slok water. Zoveel water dat je blijft piesen.

Tussen 4600-4700m wordt het probleem bij de achterblijvers steeds groter. Drie groepsleden besluiten om te keren. Ik sta naar schatting 100m hoger en wordt op dat moment overvallen door hoogtevrees. Ik blijf 10 minuten stilstaan en focus op mijn ademhaling. Daarna gaat het weer. Ik ben nu de langzaamste in de groep en blijf flink achter. Ik hou vast aan 30 stappen, rusten, hartslag onder 130 en weer 30 stappen etc. Dit werkt goed. Nu rustig doorgaan en goed naar lichaam luisteren.

Op 4950m wordt het minder steil en komt eindelijk de top in zicht. Daarna is er een plateau, daar laten we onze rugzakken achter en gaan verder voor de laatste 150m. In het laatste stuk pers ik alles eruit let niet meer op hartslag en weet nog 2 man te passeren.

Top op 5137m om 10.45 uur bereikt na 9,5 uur klimmen!!! Erg koud en harde wind; min 10 of 20 graden? Geen thermometer. Ongeveer 10 min genieten van triomf en uitzicht over Iran, Turkije en Armenië. Fotomomentje. Hartslag zakt snel onder 100 spm.

Terugtocht. Afdalen in een soort zweefloop. Half lopen half springen, heel geconcentreerd om enkels niet te verzwikken. Steile deel weer langzaam en voorzichtig traverseren. Onder de dooigrens op naar schatting 4200m kunnen we de stijgijzers af doen en hele stukken glijden op de kont. Ongeveer 600 hoogtemeters gegleden. Afdaling van top naar basecamp in 3 uur. Slechts korte tijd om even uit te rusten.

In verband met snelle weeromslag direct kamp opgebroken. Daarna afdaling naar het dal in nog eens 2,5 uur. Dit was het zwaarste deel van de hele tocht.

Uiteindelijk op deze dag 5 hoogtekilometers overbrugd in ongeveer 15 uur! Totaal gegeten en gedronken onderweg: 0,5 liter thee, 1,5 liter water, 3 mueslirepen en 2 doosjes gemengde gezouten noten, 3x100mg aspirine en 2x200mg magnesium.

Met het busje opgehaald en terug naar de stad. Tijdens eten is het redelijk stil aan tafel. We kunnen geen pap meer zeggen. Vervolgens breek ik nog een persoonlijk record: ik slaap die nacht 14 uur onafgebroken.

Conclusie

Met de gekozen training en voeding is het gelukt om zonder al te veel moeite de berg Ararat van 5137 meter binnen 54 uur te beklimmen en weer af te dalen.